บทที่ 180

"ตาคุณเดินหมากแล้ว" เนี่ยเหยียนเซินเม้มริมฝีปากบางเบา น้ำเสียงราบเรียบของเขาดังขึ้นมาอย่างแผ่วเบาและทุ้มต่ำ

ท่านปู่เนี่ยถลึงตาใส่เขา

ไม่มีไหวพริบเอาซะเลย!

ให้โอกาสแล้วยังไม่คว้าไว้ สมควรแล้วที่ต้องโสด

เนี่ยเหยียนเซินมองออก เขาจึงไม่ได้อยู่ตรงนั้นต่อ เมื่อเห็นว่าพ่อบ้านอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่กล...